Ik ben een “maker”, een keramiek maker. Toen ik vanmiddag een aantal karaffen aan het draaien was op de draaischijf, besefte ik wat een genot het is “dingen” te maken. Uit vormeloze klei iets vormen dat ik vooraf wel bedacht heb, maar niet precies eruit komt “als op papier”, heeft iets ontnuchterends; dan weet je weer, je hebt niet alles in de hand.
Bij het vormen van klei heb ik te maken met centrifugale krachten, het karakter van de klei, de zwaarte kracht en mijn eigen lichaam. Of zoals Frank Boeijen het zong:
Alles wat ik heb
Zijn twee handen
Waarmee ik voor jou
Iets maken kan
Alles wat ik heb
Zijn twee handen
Waarmee ik voor jou
Iets maken kan